(Gepubliceerd in Het Financieel Dagblad van 19 augustus 2004).
De 59-jarige Amstelvener Hugo Krop rekende niet meer op een strafzaak. Vandaag is het toch zover. Het Openbaar Ministerie (OM) brengt de oprichter van het Euro Greenmixfonds voor de rechter vanwege een reeks strafbare feiten bij het aanbieden van beleggingen in teakplantages in Costa Rica. Krop voelt zichzelf slachtoffer van vier ontevreden beleggers en justitie.
– Het OM verwijt u het zonder vergunning geld ophalen bij beleggers, belastingfraude, het vervalsen van rapportages en het te rooskleurig voorstellen van rendementen. Een zware strafzaak.
‘Integendeel. Bij mijn verhoor in 2001, waarvoor ik zes dagen vast moest zitten, dacht het OM nog dat de plantages luchtkastelen waren. Daar kwamen ze op terug, want ze waren er wel. Het jarenlange onderzoek is gebaseerd op een dubieuze aangifte van vier ontevreden participanten. Van deze zaak is gedurende het onderzoek 90% van tafel verdwenen nadat de verdenking oplichting is komen te vervallen. Maar ook de dagvaarding die er nu ligt, is volslagen geschift.’
– Waarom werkte u zonder vergunning? Wilde u het financieel toezicht omzeilen?
‘We hebben naar een formule gezocht die buiten de Wet Toezicht Beleggingsinstellingen (WTB) valt. Werken met een vergunning kunnen alleen de grote fondsen vanwege de hoge kosten. We hebben ons plan destijds aan de beurstoezichthouder voorgelegd. We hebben nu nog wel een twist met justitie over de reikwijdte van de wet.’
– Als er, zoals u zegt, niks van de oorspronkelijke verdenkingen over is, waarom zet fraudeofficier Tonino de zaak dan toch door?
‘Het is mij eigenlijk een raadsel waarom het OM de zaak doorzet. Mijn theorie is dat de lobby van het Financieel Expertise Centrum (FEC) ermee te maken heeft. Het FEC schreef in een rapport over groene fondsen zonder vergunningen dat beleggers honderden miljoenen zien verdwijnen. Deze bewering moet nu worden waargemaakt, al was het maar bij het kleinste Nederlandse teakfonds. Daarnaast heeft het OM miljoenen besteed aan het onderzoek in Costa Rica van de Fiod-ECD. Ze kunnen het in dit stadium niet meer laten vallen. Ik moet daarvoor de prijs betalen. Barbertje moet hangen.’
– Waar draait de zaak om?
‘Of ik aan twee mensen nog participaties heb verkocht voor een bepaalde prijs terwijl ik al wist dat het minder ging met de beleggingen. Boekhoudkundig heb ik niet zo handig geopereerd. Het groeide allemaal boven mijn hoofd. Maar ik heb beleggers niet een te rooskleurige voorstelling van zaken gegeven. Twijfels kwamen pas later. Ik heb de boel overgedragen aan de vereniging voor een appel en een ei. Zij adverteren nu met dezelfde rendementen als ik destijds. Waarom moet ik dan bloeden?’
– Lijkt deze strafzaak op de geruchtmakende zaak rond het teakfonds Ecobel? Miljoenen voor Surinaamse bosbouwprojecten werden verspeeld op de beurs. De bestuurders gingen de cel in en moesten beleggers compenseren.
‘Dit is een heel andere zaak. Dat waren cowboys. Het is een misverstand dat ik geld van beleggers heb zoekgemaakt. De vier participanten hebben tegen mij een volstrekt onbetrouwbare aangifte gedaan die het OM klakkeloos heeft overgenomen. Tuurlijk waren er tegenslagen bij het fonds. Maar de belangrijkste oorzaak was het in elkaar donderen van de houtprijs. Dat de taxaties van de waarde van de beleggingen sterk verschillen, heeft te maken met een dispuut tussen experts.’
– Is er geen claim van beleggers?
‘De vereniging die het fonds sinds mijn vertrek beheert, claimt bijna euro 11 mln van me vanwege wanbeheer. Deze claim is helemaal nergens op gebaseerd. Bovendien valt er van een kale kip niks te plukken. Het OM heeft gezocht naar een jacht, een pand of een stuk land van me, maar ze hebben niks gevonden. Het enige wat ik heb is een grote uitstaande lening van een financier van het fonds, die ik slechts deels kan aflossen.’
‘In de tussentijd boeken de participanten redelijke rendementen. Goede kans dat het over tien jaar een belegging met een goed rendement blijkt te zijn. Het is voor hen dus geen droevig verhaal.’
