Bron
De Derde Kamer
Op 9 september organiseerde de themagroep Armoedebestrijding van "De Derde Kamer" een bijeenkomst over microkredieten. Aanwezig waren vertegenwoordigers van de Rabo-bank, ASN, Triodos en ABN AMRO, alsook Tweede-Kamerlid mevrouw Tjon-A-Ten van de PvdA.
De soepel lopende leiding van de bijeenkomst was in handen van themagroepleden Esther Veldkamp en Hoite Spijkstra. Alle banken kregen eerst de gelegenheid een inleiding te geven over de activiteiten van hun bank op dat gebied. Alle sprekers gaven overigens de voorkeur aan de term microfinanciering (of zelfs microfinance) in plaats van microkredieten, daarmee benadrukkend dat het terrein breder is dan alleen kredieten.
Lokale middelen
Dorine Putman van ASN gaf aan dat er, in tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, in de Derde Wereld ook behoefte is aan spaar- en verzekeringsproducten, zolang dus maar zijn toegesneden op de lokale situatie. Ook de Rabo gaf, bij monde van Charles Ruijs, aan dat leningen niet het doel zijn. De Rabo streeft er naar om individuen, bedrijfjes of gemeenschappen de mogelijkheid te geven eigen, lokale middelen in te zetten. Groot verdeel is dat het gefinancierde bedrijfje dan lokaal eigendom wordt (of blijft). De Rabo wil dus, naast de microkredieten, die wel degelijk van belang blijven, de faciliteiten creëren om sparen mogelijk te maken en om vervolgens deze gelden weer in te zetten.
Ook Frans Streppel van Triodos wees op het belang van de ontwikkeling van een lokaal bancair systeem. Daartoe participeert Triodos bijvoorbeeld in een kleine bank voor de kleine man in Oeganda. Teveel banken in Afrika zijn namelijk niet bereikbaar voor kleine ondernemers of kleine bedrijfjes, terwijl die groep wel een groot potentieel vertegenwoordigt. De deelneming van Triodos beperkt zich niet tot een belang in de bank, ook heeft namens Triodos zitting in de Board of Directors.
Win-win
Pauline van Esterik van ABN AMRO ontkende niet dat het beleid van haar bank op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen en duurzaamheid mede is ingegeven door reputatieoverwegingen. Mensen verwachten ook van een bank dat deze zich niet alleen richt op het maken van zoveel mogelijk winst, maar dat ook gekeken wordt naar de manier waarop die winst tot stand komt. Uiteindelijk zorgt dit wel voor een win-win-situatie: de bank doet geen (of zo min mogelijk) zaken meer met dubieuze partners en is dus minder gevoelig voor kritiek en kan rekenen op beter gemotiveerde werknemers, terwijl de nieuw ontdekte doelgroep in ontwikkelingslanden profiteert van het nieuwe microfinancieringsbeleid van de bank.
Alle partijen benadrukten dat microfinanciering een serieuze tak van bankieren is en dat het daarom overgelaten zou moeten worden aan banken. De overheid is nu eenmaal geen professioneel bankier en zou zich moeten richten op het creëren van goede randvoorwaarden en zich niet zelf met financieringen moeten bezighouden.
Zowel voor ABN AMRO en Rabo, maar ook voor Triodos en ASN geldt dat het commerciële banken zijn die geld willen verdienen voor hun aandeelhouders en hun klanten. Dat betekent dus dat er bij microfinanciering serieus gekeken wordt naar zaken als kredietwaardigheid of toekomstperspectieven. Er wordt geen geld in bodemloze putten gegooid. Zij doen dus niet aan liefdadigheid, maar aan bankieren, maar wel aan een vorm bankieren waar iedereen beter van wordt.
