De Code Duurzaam Beleggen voor verzekeraars vond in 2012 zijn ingang. Het was het resultaat van fikse discussies binnen het Verbond van Verzekeraars. Het doel: het beleggingsbeleid van de verzekeraars grondig reguleren. Het doel: de ruim 356 miljard euro aan belegd vermogen aan een duurzame toets onderwerpen om zo een ethischer beleggingsbeleid te bekomen. Logisch, want ook verzekeringnemers willen tegenwoordig veel meer zekerheid over die beleggingen. Het gevolg? Dankzij de Code Duurzaam Beleggen is de belegger zeker dat zijn betaalde premies, bijvoorbeeld in functie van zijn autoverzekering, niet worden geïnvesteerd in niet-duurzame ondernemingen.
Aan welke regels wordt het beleggingsbeleid onderworpen
De Code Duurzaam Beleggen verplicht de verzekeraars om de United Nations Principles for Responsible Investments na te leven. Dat is belangrijk, want uiteindelijk beheren de verzekeraars immers een fonds van miljarden euro’s en hebben zij een wel zeer grote invloed op het reilen en zijlen van talloze nationale en internationale ondernemingen.
In de praktijk spreekt de Code Duurzaam Beleggen over de “verplichting tot Maatschappelijk Bewust beleggen”. De Code Duurzaam Beleggen geeft bovendien zelf een betekenis aan dat woord: “voldoende rekening houden met milieu aspecten, sociale achtergronden en het ondernemingsbestuur van de entiteiten waarin wordt belegd”.
Kort gezegd: ze moeten bij hun beleggingen rekening houden met allerhande maatschappelijke aspecten waarbij onder andere milieutechnische en sociaaldemocratische afwegingen centraal horen te staan. Beleggingen in ondernemingen die mensenrechten of arbeidsrechten schenden, worden bijvoorbeeld uitgesloten. Het investeren in controversiële wapens werd in een ander artikel structureel uitgesloten, zelfs indien er zich op vlak van milieu of sociale demografie geen problemen zouden stellen.
Een stand van zaken
De Code Duurzaam Beleggen werd bij de verzekeringnemers goed onthaald. Toch krijg je helemaal geen 100 procent zekerheid over de investeringen van de premies uit bijvoorbeeld de woon- of autoverzekering. Hoe dat komt? Op de Code Duurzaam Beleggen is het zogenaamde comply or explain-beginsel van toepassing. Volgens dit beginsel kan een verzekeraar er nog steeds van afwijken, zolang hij die afwijking maar voldoende kan motiveren. Bovendien is er ook weinig zekerheid over de duurzaamheid van de investering zelf: het is niet omdat er geen afwijkingen worden genoteerd dat de investeringen die wél worden gedaan ook perse duurzaam hoeven te zijn. Het is met andere woorden eerder een barometer over de niet-duurzaamheid dan een barometer die de positieve prestaties meet, over een verwarrende benaming gesproken.
Het grote voordeel van de Code Duurzaam Beleggen is echter nog steeds: transparantie. Door datzelfde comply or explain-beginsel is het heel eenvoudig om afwijkingen vast te stellen. Het verrassende is dat er weinig tot geen afwijkingen te noteren vallen. Het is duidelijk dat de verzekeraars het maatschappelijk debat volgen en dat dergelijke transparantie hen inderdaad dwingt tot ‘duurzame’ beleggingen en investeringen. Het woord duurzaam relativeren we oprecht: eigenlijk spreken we immers beter van het niet investeren in niet-duurzame ondernemingen. Over de duurzaamheid van de investeringen door de verzekeraars valt weinig te zeggen, maar we kunnen alvast met zekerheid zeggen dat de Code Duurzaam Beleggen ervoor gezorgd heeft dat niet-duurzame ondernemingen geen geld meer zien van onze verzekeringspremie. En maar goed ook.
