Financiële instellingen bereid je voor op een voortdurend grotere belangstelling van ngo’s én toezichthouders over jullie rol in de klimaatcrisis. Milieudefensie kondigde aan na Shell een financiële instelling aan te klagen wegens steun aan fossiele projecten. Daarnaast dreigt de Europese Centrale Bank financiële instellingen te bestraffen die niet voldoende doen om klimaatrisico’s te beheersen.
Het standaard antwoord van veel financiële instellingen is dat ze duidelijke klimaatdoelen hebben en die langs de weg van ‘engagement’ gaan bereiken. Die keuze van engagement is vrij logisch. De bestaande bedrijfsvoering kan ongehinderd doorgaan. Het is daarmee een strategie waar zowel de financiële instelling als het fossiele bedrijf voordeel van heeft. Des-investeren daarentegen, doet pijn.
‘Engagement’ met de fossiele sector levert alleen niks op. Er wordt al decennia ge-engaged met de fossiele sector. In 1996 begon ik daarmee namens de VBDO als vertegenwoordiger van beleggers. De jaren daarna is het engagement met de fossiele sector enorm uitgebreid. Dat heeft niet geleid tot vermindering van de uitstoot van broeikasgassen. Drie van de meest ge-engagegde bedrijven van de wereld Shell, BP en ExxonMobile hebben zelfs aangekondigd hun klimaatambities te verlagen. ASN bank en ook Triodosbank investeren niet in die sector. Ook grote beleggers zoals pensioenfonds ABP en PME zeggen de sector steeds vaker vaarwel, omdat engagement niet effectief blijkt.
De vraag is waarover een bank moet gaan engagen wanneer zij de aanleg van een LNG terminal of een productieplatform voor fossiele energie financiert. Worden dan afspraken gemaakt om minder te produceren dan gepland? Om de installatie een geringere capaciteit te geven? Sneller af te schrijven? Dat is moeilijk voorstelbaar.
Des-investeren is niet de ideale oplossing, maar in het geval van de fossiele sector de enige die nog overblijft. Een effectievere klimaatstrategie is om de belangen in de fossiele sector beheerst af te bouwen. Tot die tijd is het meestemmen met klimaatresoluties voor beleggers nog de enige optie. Maar verwacht er niet te veel van. De langetermijnrisico’s van de fossiele sector nemen toe. Het engagement kan zich veel beter richten op transitie van de grootverbruikers van fossiele energie naar energiebesparing en duurzame energie. Denk aan de producenten van elektra en staal, of aan de vastgoed, chemie en transportsector. Fossiele energie is namelijk voor hen geen kernactiviteit, maar een kostenbron. Dat zal de producenten van fossiele energie eerder in beweging zetten dan een engaged gesprek met een kopje koffie.
Piet Sprengers, Manager Duurzaamheidsstrategie en Beleid, ASN Bank.
