Om Shell aan het klimaatakkoord van Parijs te houden is een cruciale rol weggelegd voor beleggers. Investeerders hebben de macht om ervoor te zorgen dat Shell zijn verantwoordelijkheid neemt om de doelen van Parijs te halen. Dat vraagt om actief aandeelhouderschap: stel vragen, voer gesprekken, wees kritisch en stem.
De aandeelhoudersvergadering van Shell is het domein geworden van aandeelhouders die erop gericht zijn dat Shell zijn verantwoordelijkheid neemt in de energietransitie. Deze groeiende groep aandeelhouders is niet meer beperkt tot vragen stellende belangengroepen met een of twee aandelen. Maar de groei zit vooral aan de kant van institutionele investeerders. Een groep van 26 institutionele investeerders met een totaal belegd vermogen van meer dan 8 biljoen dollar wil dat Shell doelstellingen formuleert in lijn met het klimaatakkoord van Parijs.
Shell wil de flexibiliteit van ambities in plaats van bindende doelstellingen. Het wil niet gedwongen worden te snel door de energietransitie te bewegen; het zou Shell minder concurrerend kunnen maken. Waarom moet Shell doelstellingen formuleren? Shell heeft veel aanspraak gemaakt op het CO2-budget in de wereld. Shell is in de periode tussen 1751 en 2010 de zesde grootste industriële veroorzaker van CO2-emissies ter wereld. Blijven investeren in nieuwe olie-en gasbronnen betekent dat we onze marge om binnen 2-graden opwarming te blijven steeds eerder gaan kwijtraken. Indien Shell – als grote wereldspeler – op duurzame wijze de energievoorziening verzorgt, heeft dat grote invloed op de energietransitie. Shell verzorgt 1 tot 2 procent van de wereldwijde energievoorziening. Shell heeft de verantwoordelijkheid om de leiding te nemen in de energietransitie.
Aandeelhouders hebben dit in toenemende mate door. Een paar jaar geleden werd de aandeelhouderswereld opgeschud. Onder de noemer ‘Aiming for A’ stond tijdens de aandeelhoudersvergaderingen van Shell en Exxon Mobil een resolutie op de agenda. Bij beide bedrijven werd door een meerderheid van aandeelhouders aangenomen dat de bedrijven transparanter moeten worden rondom hun CO2-emissies. Actief aandeelhouderschap werkt! Het heeft gezorgd voor een stroomversnelling. Nu, in 2018, vragen investeerders Shell om bindende, wetenschappelijk gevalideerde doelen te stellen die in lijn zijn met het klimaatakkoord van Parijs. Beleggers hebben de macht om Shell aan Parijs te houden.
Investeringen
Shells ambities zijn niet in lijn met Parijs, al zegt het van wel. De ambitie is om in 2035 een reductie van 20 procent en in 2050 een reductie van 50 procent te realiseren van de netto CO2-uitstoot van Shells producten ten opzichte van 2018. Zodat het in 2070 op netto 0 kan uitkomen. Dit is inclusief het gebruik van klanten, zoals de automobilist die tankt. Vorig jaar weigerde Shell nog verantwoordelijkheid te dragen voor de emissies van zijn klanten. Onder druk van aandeelhouders is dit veranderd. Shell loopt hier duidelijk mee voorop. Volgens wetenschappers van het internationale klimaatbureau IPCC zijn deze ambities echter niet in lijn met het klimaatakkoord van Parijs. Shell zal eerder in 2050 dan in 2070 op netto 0 CO2-emissies moeten zitten. Shell zal sneller de investeringen in olie en gas – van meer dan 20 miljard dollar per jaar – moeten ombuigen naar duurzaam. De huidige 1-2 miljard in duurzamere oplossingen is veel te weinig.
Het is aan de aandeelhouders om dit aan Shell duidelijk te maken. Shell is al een voorloper op klimaatbeleid geworden in de olie-en gasindustrie. Aandeelhouders kunnen nu de druk intensiveren door vragen te stellen, gesprekken te voeren, kritisch te zijn en te stemmen. Bovenal zijn er meer aandeelhouders nodig die hun macht gebruiken. Zorg ervoor dat Shell zich na zijn uitgesproken ambities ook bindend committeert aan het klimaatakkoord van Parijs.
Xander Urbach, projectmanager bij Vereniging van Beleggers voor Duurzame Ontwikkeling (VBDO)
Dit artikel verscheen in dagblad Trouw
