Begin september kondigde de EU-plannen aan voor haar eerste groene obligatie. In combinatie met de emissies van de individuele lidstaten maakt dit de EU tot de grootste uitgever van groene obligaties ter wereld. Het verandert ook de samenstelling van de groene obligatiemarkt, omdat de balans doorslaat naar staatsobligaties in plaats van bedrijfsobligaties. De nieuwe obligatie is de eerste tranche van gezamenlijke overheidsschuld die door de EU wordt uitgegeven. Het maakt ongeveer een derde uit van het Covid-19-herstelfonds ter waarde van 800 miljard euro. Met dit geld wil de EU de economische schade die Covid-19 heeft aangericht herstellen, de overgang naar een groene economie ondersteunen en de economie moderniseren. Hierbij wordt gestreefd naar een groener, digitaler en veerkrachtiger Europa.
Het overgrote deel (672,5 miljard euro) zal worden gebruikt voor de Recovery and Resilience Facility(RRF), waarvoor landen een combinatie van subsidies en leningen kunnen aanvragen. Wanneer het plan door de EU wordt goedgekeurd, kan voorfinanciering worden uitbetaald. De rest van het fonds zal worden toegewezen aan het nieuwe REACT-EU programma (steun voor cohesie en territoria in Europa) voor de uitvoering van crisisbestrijdingsmaatregelen voor eventuele toekomstige crises en aan allocaties voor bestaande EU-programma’s.
Douglas Farquhar, Client Portfolio Manager Green Bonds at NN Investment Partners: ‘’Het nieuwe fonds is op twee manieren van belang voor de groene obligatiemarkt: ten eerste moesten de door de lidstaten ingediende Resilience and Recovery Plans (RRP) ten minste 37% toewijzen aan klimaatinvesteringen en een beoordeling bevatten van de Do No Significant Harm (DNSH)-criteria.Het RRP van Italië omvat bijvoorbeeld 12,1 miljard euro voor energie-efficiëntie in woongebouwen en 32,1 miljard euro voor duurzame mobiliteit, terwijl de plannen van Spanje 6,1 miljard euro omvatten om te investeren in schone technologieën, plus 7,8 miljard euro om de energie-efficiëntie van openbare en particuliere gebouwen te verbeteren. Ten tweede wordt de EU hierdoor de grootste uitgever van groene obligaties ter wereld en aangezien een aantal EU-landen zelf groene staatsobligaties heeft uitgegeven, groeit dit segment snel binnen de markt voor groene obligaties. Als landen obligaties met een langere looptijd uitgeven, kan dit ervoor zorgen dat de groene obligatiemarkt gevoeliger wordt voor rentestijgingen. De EU staat ook voor de uitdaging om de opbrengsten van de groene obligaties van de EU te traceren – zodra deze aan een land zijn toegewezen, gaan de opbrengsten naar de nationale begrotingen. De EU is afhankelijk van de individuele landen voor de nauwkeurigheid, volledigheid en schaalgrootte van de gegevens.’’
